خدایا :حالم گرفته از این شهر که آدم هایش همچون هوایش

ناپایدارند....گاه آنقدر پاک که باورت نمی شود....

گاه چنان آلوده اند که نفست می گیرد....

چطور می توان به تاول های پا گفت :
که تمام مسیر طی شده ،
اشتباه بوده . . .!

منو باز ببخش عزیزم نمی خوام دلت بگیره

می دونم که تلخه حرفام دل من بهونه گیره

چه کنم با این دلی که نداره به دوریت عادت

هر کسی باشه کنارت من می میرم از حسادت

تو رو کم دارم عزیزم ............ بی تو غم دارم عزیزم

هر جا باشم بی تو باشم دلخوشی جایی نداره

آخه واژه ی خوشی ها بی تو معنایی نداره

وقتی توی لحظه های تلخ انتظار اسیرم

با تمامی وجودم باز بهونتو می گیرم

به درک واصل شود هر کس دمی چشمان تو را اسیر اشک کند.

برای تو مردن بهانه نمی خواهد ، وقتی نبودنت مرگیست برای خودش

تو نگرانم نشو!

همه چیز را یاد گرفته ام!

راه رفتن در این دنیا را هم بدون تو یاد گرفته ام ...

یاد گرفته ام که چگونه بی صدا بگریم!

یاد گرفته ام که هق هق گریه هایم را با بالشم ... بی صدا کنم!

تو نگرانم نشو !!

همه چیز را یاد گرفته ام!

یاد گرفته ام چگونه با تو باشم بی آنکه تو باشی!

یاد گرفته ام... نفس بکشم بدون تو...و به یاد تو!

یاد گرفته ام که چگونه نبودنت را با رویای با تو بودن ...

و جای خالیت را با خاطرات با تو بودن پر کنم!

تو نگرانم نشو !!

همه چیز را یاد گرفته ام!

یاد گرفته ام که بی تو بخندم!

یاد گرفته ام بی تو گریه کنم ... و بدون شانه هایت...!!

چـــــــــشمانت را ببند

خیالت را به بـــاد بسپار

دستانت را به آب

و لبهایت را به من

تا زیباترین ترانه ی عــــــــشق را برایت جاری سازم

من همان قناری ِ تنهایم که برای دلت شعر بــــــــــــــاران می خواند

بــــــــــــــــــوسه هایم را بر لبانت می کارم

تا ریشه اش بر دلت بنشیند